خبرهایی مهم از زبان عارف

اعتماد از زبان عارف خبر داده است که اميدوارم خبرهاي خوبي از رفع حصر بشنويم. اعتماد نوشته: محمدرضاعارف درپاسخ به سوالي درمورد اقدام هاي دولت براي رفع حصر از موسوي و كروبي گفت: آن گونه كه شنيدم دولت مجاري قانوني براي رفع اين مشكل در حال انجام دادن اقداماتي است كه اميدوارم با همراهي مسوولان مربوطه در آينده يي نزديك خبرهاي خوبي در اين خصوص بشنويم.

کیهان همچنان معترض است

در ادامه اخبار فراوان مربوز به مساله هسته‌ای، امروز پای الن ایر سخنگوی وزارت خارجه امریکا در مطلبی با عنوان « کنگره را متقاعد می‏کنیم» به ایران روزنامه دولت نیز باز شده است. ایران نوشته: مذاكرات هسته‌اي سه روزه ژنو با حضور غيرمترقبه وزراي شش كشور مذاكره‌كننده با ايران، بيش از گذشته دو طرف را به توافقي بزرگ نزديك كرده است. در ميان مذاكرات ژنو، جان كري، وزير خارجه امريكا از نيمه راه سفر خاورميانه‌اي خود راهي ژنو شد و پس از چند دور گفت‌و‌گو و رايزني با ايران و ساير همتايان خود در گروه 1+5 سرانجام اعلام كرد كه ايران و گروه 1+5 مهياي دستيابي به توافقي بزرگ براي حل و فصل موضوع هسته‌اي هستند. آلن اير، سخنگوي وزارت خارجه ایالات متحده كه وزير خارجه امريكا را در اين سفر همراهي مي‌كرد ضمن تكرار اميدواري‌هاي وزيرخارجه امريكا، عنوان كرد كه مذاكرات ژنو گام بزرگي براي رسيدن به توافق نهايي بود.

در حالی که توجه به نقش منفی فرانسه در مذاکرات اخیر به بخش مهمی از اخبار تبدیل شده است، هرمیداس باوند در یادداشتی با عنوان « فرانسه و دست‌های پشت پرده» در رزونامه آرمان نوشته: به دلیل شرایط منطقه‌ای و مشکلات اقتصادی بسیاری از کشورهای شرکت‌کننده در مذاکرات ژنو از ظواهر امر چنین به نظر می‌رسید که دو طرف با اراده توافق وارد این دور از مذاکرات شده‌اند. به همین دلیل در جریان مذاکرات اکثر نمایندگان؛ به‌خصوص نمایندگان انگلستان و آمریکا روند مذاکرات را بسیار سازنده و روبه جلو توصیف کردند. حتی نماینده آمریکا هم هیچ‌گونه علایم و اشاراتی که حاکی از نوعی ناامیدی از روند مذاکرات باشد نشان نداد. باید اشاره داشت که برخلاف تصورات، نماینده آمریکا با نقش سازنده خود در این مذاکرات شرکت کرد. در این بین تنها فرانسه بود که با کارت اسرائیل و اعراب به جریان مذاکرات وارد شده بود. باید اذعان کرد فرانسه پایبند توافق طرفین مذاکرات مبنی بر خارج نکردن بحث‌ها و گفت‌وگوهای مطرح شده در جریان مذاکرات نبود. آنچنان که طرفین عنوان کرده بودند قرار بود مذاکرات پشت درهای بسته و بدون دادن هیچ گونه اطلاعاتی به دنیای خارج ادامه پیدا کند. اما شاهد بودیم که نماینده فرانسه بلافاصله در پایان نشست با دید منفی نسبت به مذاکرات آن را ارزیابی کرد، به همین دلیل باید گفت این کشور نباید آنچه در مذاکرات گذشت را به بیرون منتقل می‌کرد. باید ادعا کرد که نماینده فرانسه بسیار آگاهانه اقدام به انتقال بسیاری از بحث‌ها و مبانی مطرح شده در جلسه به خارج کرد و مبانی‌ای که به عنوان موانع پیشبرد توافق در جلسه ایران و 1+5 مطرح می‌شد را یک به یک با رسانه‌ها بازگو کرد. در حالی که نباید فرانسه ماهیت مسائل مورد بحث را با رسانه‌ها مطرح می‌کرد. برخلاف بدبینی‌های سازمان یافته نماینده فرانسه همانطور که خانم اشتون عنوان کردند مذاکرات بسیار سازنده و روبه جلو بود. پیشرفت‌های بسیار خوبی نسبت به گذشته دیده می‌شد، منتها در برخی موارد نیاز است که فرصت بیشتری در اختیار طرفین قرار داده شود تا دو طرف بتوانند بر موضوعات پیچیده تمرکز بهتری داشته باشند. درهر حال باید ادعا کرد که این بار فضای بسیار مثبتی بر مذاکرات حا کم بود. مذاکرات سازنده و روند مثبتی داشت ولی دربرخی موارد نیاز به چانه زنی بیشتری برای رسیدن به توافق مشاهده می‌شد. بالطبع طرف مقابل ایران می‌خواهد با حداقل هزینه امتیاز مورد نظر را دریافت کند. ایران هم به نوبه خودش خواهان به دست آوردن بیشترین امتیاز است. این امتیاز‌ها به‌خصوص در حوزه رفع تحریم‌ها برای ایران اهمیت دارد. آنچه در این دور از مذاکرات مهم بود تلاش لابی عربی - صهیونیستی منطقه برای به شکست کشاندن مذاکرات بود. تحلیلگران مسائل سیاست خارجی نباید نقش اسرائیل و کشورهای عرب منطقه را در رفتار سیاسی فرانسه نادیده گرفته و آن را از نظر دور بدارند. دید منفی نماینده فرانسه نسبت به موثر بودن مذاکرات حاصل تلاش لابی‌های کشورهای عرب منطقه و اسرائیل است. اما می‌توان حاصل این دور از مذاکرات را برای دیپلمات‌های ایرانی موفقیت آمیز توصیف کرد.

کیهان هم در ابتدای یادداشت روز خود با عنوان «بعد از10سال، نقطه سرخط» به قلم شریعتمداری نوشته است: باج‌خواهی آمریکا و متحدانش که با بهره‌گیری از ترفند «پلیس خوب، پلیس‌بد» طراحی شده و به پای میز مذاکرات ژنو منتقل شده بود، در برخورد با مخالفت تیم هسته‌ای کشورمان رنگ باخت و همانگونه که از قبل قابل پیش‌بینی بود و کیهان در چند نوبت بر آن تاکید ورزیده بود، مذاکرات ژنو را بی‌نتیجه و ناتمام باقی گذاشت که در این باره گفتنی‌های درس‌آموز و عبرت‌انگیزی هست.

تیم هسته‌ای کشورمان بی‌آن‌که توضیح قابل قبولی داشته باشد روزه‌سکوت گرفته بود و از روند مذاکرات و محتوای آن کمترین خبری منتشر نمی‌کرد و یا به خبررسانی «کلی»، و در مواردی «قطره‌چکانی» بسنده می‌کرد. حریف اما، اگرچه ادعا می‌کرد که به قول و قرار خود با تیم کشورمان پایبند است و درباره روند مذاکرات، سکوت خواهد کرد- اظهارات اشتون و شرمن- ولی با بهره‌گیری از شگرد «منبع خاکستری» تقریبا هیچ بخشی از محتوای مذاکرات را ناگفته باقی نمی‌گذاشت و گویاتر آن که با بهره‌گیری از فقدان حضور خبری تیم ایران، فضای رسانه‌ای و افکار عمومی را به نفع خود مدیریت می‌کرد. نتیجه آن که امروزه بعد از ناتمام ماندن مذاکرات، بسیاری از رسانه‌های خارجی- تقریبا تمامی آنها- علت ناتمام ماندن مذاکرات را ناتوانی ایران در دفاع مستند از صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای خود و جلب اعتماد گروه 5+1 قلمداد می‌کنند و حال آن که توضیح و خبررسانی به موقع تیم هسته‌ای کشورمان می‌توانست و هنوز هم می‌تواند نشان بدهد که باج‌خواهی و انتظارات فراقانونی حریف و ایستادگی ایران در مقابل این باج‌خواهی علت اصلی ناتمام ماندن مذاکرات بوده است. بدیهی است که این دو گزاره، از زمین تا آسمان با یکدیگر تفاوت دارند. همین خودداری از گزارش متن مذاکرات است که اوباما، با غرور اعلام می‌کند؛ وظیفه ما نیست که به ایران اعتماد کنیم! و سؤال این است که چرا تیم هسته‌ای کشورمان با سکوت درباره محتوای مذاکرات، فرصت میدان‌داری رسانه‌ای و مدیریت افکار عمومی را دو‌دستی و سخاوتمندانه به حریف تقدیم کرده است؟! آیا این پدیده، درس‌آموز و درخور پیشگیری نیست؟!

چرا سجادی وزیر ورزش نشد؟

وضعیت خاص وزارت ورزش و جوانان و رای اعتماد ندادن مجلس به سومین گزینه پیشنهادی رئیس جمهور موضوع مهمی در روابط دو قوه است که از زوایای گوناگون مورد توجه روزنامه‌ها قرار گرفته است.

شرق در یادداشتی با عنوان «ابهام در رویکرد مجلس به دولت» به قلم محمدرضا تابش نماینده اصلاح‌طلب اردکان در مجلس نوشته است: « مواضعی که از سوی برخی چهره‌های محوری اصولگرایان مجلس پس از عدم رای اعتماد به جناب دکتر سجادی، سومین گزینه معرفی‌شده از سوی رییس‌جمهور برای تصدی وزارت ورزش و جوانان گرفته می‌شود، نوعی توجیه است. نگارنده روز گذشته شاهد بود که از آغاز کار مجلس، سخن از قطعی‌بودن رای اعتماد به وزیر پیشنهادی بود. به نظر می‌رسد اصولگرایان بی‌تمایل نبودند که سجادی، راهی ساختمان سئول شود اما با رای پایین. اشتباه محاسباتی سبب شد که با اختلاف دو رای، این اتفاق رخ ندهد و به نوعی این مساله از دست اصولگرایان شاخص مجلس خارج شد. با این حال نمی‌توان و نباید از این نکته غفلت کرد که فعل و انفعالاتی که در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری رخ داد، خارج از تصور اصولگرایان بود و در معادلات آنان نمی‌گنجید. آنان در ابتدای کار در شوک به سر می‌بردند و سعی کردند در ظاهر امر با ادبیات ملایم، به تعامل با دولت بپردازند چه اینکه فشار افکار عمومی و لزوم تمکین به خواست مردم را امری واقعی می‌دیدند. به مرور از سوی هر دو طرف، مواضعی اتخاذ شد که این افتراق را بیشتر کرد. دولت ابتدا با توجه به ملاحظاتی که با فراکسیون آقای لاریجانی در مجلس داشت، تمایلی نشان نداد که فراکسیون جدیدی به نام اعتدال شکل گیرد و شاید حق هم همین بود. نگاه من و دوستان همسو نیز این بود که با توجه به اینکه برخی نمایندگان در مقطعی برای برخورداری از نوعی پوشش به عضویت فراکسیون رهروان ولایت درآمده بودند دور از اخلاق و انصاف بود که انشقاق اتفاق بیفتد. اما این به آن معنا نبود که دولت یازدهم از کار تشکیلاتی غافل شود. به یاد دارم در مجلس ششم که فراکسیون دوم خرداد، اکثریت قاطع را در اختیار داشت باز هم برای تصویب طرح‌ها و لوایح، سوالات، تذکرات و... انسجام کامل و جلسات مداوم برقرار بود. دولت آقای روحانی به این مساله کم‌توجه بود. نکته دوم اینکه در طی این دوران سه‌ماهه، برخی اقدامات سبب شد که زمینه برای خارج‌شدن اصولگرایان از شوک اولیه و لاک دفاعی فراهم شود. برخی اظهارنظر‌ها در مورد نرخ ارز، قیمت خودرو، مسکن مهر و یارانه‌ها، از آن جمله هستند و این در حالی است که مثلا در موضوع یارانه‌ها، فشار مجلس سبب شد تا سخنگوی دولت، به موضوع حذف دهک‌ها ورود کند اما پس از دیدن واکنش‌های مردمی، مجلس پا پس کشید و این ماجرا به نام دولت تمام شد! اما این همه دلایل برای رفتار دیروز اصولگرایان مجلس نیست. آنها می‌دانند در جامعه دارای طرفدارانی هستند که برای انتخابات‌های آتی به همراهی این حامیان، نیازمندند. برخی تحرکات در مقابل دولت برای حفظ این بدنه اجتماعی و جلوگیری از سرخوردگی بیش از پیش آنان است. نگارنده به مشکلات امروز دولت به شکل کامل واقف است.»

این در حالی است که اعتماد در باره چرایی رای نیاوردن سجادی نوشته: در همين رابطه عبدالوحيد فياضي، سخنگوي كميسيون آموزش به «اعتماد» مي گويد: آقاي روحاني با تاكيد بر وزراي رد صلاحيت شده از سوي مجلس، نمايندگان مخالف با وزراي رد شده را به موضع گيري در مقابل آقاي سجادي تشويق كرد. به گفته او، عدم عذرخواهي سجادي بابت اتفاقات سال 82 يكي از نقاط تيره نطق دفاعيه سجادي بود چراكه مخالفان وي منتظر عذرخواهي او در صحن علني مجلس بودند.

استعفاي سجادي به دنبال استعفاي تعدادي از نمايندگان مجلس ششم مهم ترين اتهام سياسي وزير پيشنهادي ورزش در جلسه راي اعتماد بود كه چندين بار مورد توجه نمايندگان مخالف او قرار گرفت تا سجادي مجبور به عذرخواهي بابت اين اتفاق شود ولي در نهايت سجادي با نپرداختن به اين موضوع باعث شد تا موضع گيري نمايندگان مخالف تقويت شد. غلامرضا تاجگردون، نايب رييس كميسيون برنامه و بودجه، در همين رابطه به «اعتماد » مي گويد: دولت مي توانست به گزينه هاي ديگري در حوزه وزارت ورزش و جوانان روي بياورد تا دچار چنين دردسرهايي نشود. علاوه بر اين، او معتقد است كه نحوه گزينش استانداران از سوي وزارت كشور باعث شده تا برخي اصولگرايان نسبت به اين انتصابات گلايه مند باشند و بخواهند در چنين مواقعي جواب رفتار دولتمردان را بدهند.

اين در حالي است كه نمايندگان اصولگراي مجلس، رد صلاحيت وزير پيشنهادي ورزش را يك تسويه حساب جناحي نمي دانند و معتقد هستند كه سجادي به خاطر سوابق سياسي و همچنين ضعف مديريتي مورد اعتماد مجلس واقع نشده است: ادعايي كه با شادي و مشت هاي گره شده نمايندگان اصولگراي مجلس پس از اعلام رد صلاحيت سجادي مغايرت دارد و بيشتر از آنكه يك تعامل و همكاري را بين دولت و مجلس به چشم ناظران و خبرنگاران برساند، نوعي پيروزي و شكست در يك بازي را به حاضران در جلسه القا مي كند، بازي جنجال برانگيزي كه پيروز آن مجلس و بازنده آن دولت بود و امتياز آن تسويه حساب سياسي!